تصدّقت شوم!
نظر به محّبت دیرینه که با شما و دوستان هم طریق خود دارم ، لازم دانستم اموری که در سلوک الی الله به نفع سالک است ، تذکّر دهم؛ در صورت مراعات ره صد ساله ، یک ساله طی شود ان شاالله.
مشورت در امور
۱. اى عزیزان من! از مشورت در امور در هر امرى [که باشد] اهلش مضایقه نکنید.
۲. اى عزیزان من! با شخص جبون و ترسو و پابند به هزاران ناملایمات و هوا و هوس مشورت نکنید.
عمل به وظیفه؛
۱. اى عزیزان من! همیشه در فکر آن باشید [که] وظیفه خود را انجام دهید در هر لباس و با هر کس و در هر مقام، نه تملّق به کسى گوئید و نه در فکر آن که تملّق از کسى بشنوید نسبت به خود.
۲. اى عزیزان من! از جوانى دل خود را در تمام جزئیات و امور [زندگى] محکم نگاه دارید تا در پیرى [هم] بتوانید چنین باشید.
معاشرت و مجالست؛
۱. اى عزیزان من! رفقاى خود را بشناسید پس از آن رفاقت کنید، با غافلین مبادا رفاقت کنید که شما را معین نیستند به جاى خود، [بلکه] از کار دنیا و آخرت هم شما را عائق و مانعند.
۲. اى عزیزان من! براى عشرت و معاشرت با عموم مردم وظائفى است که در کتاب حج وسائل الشیعه مفصل بابهائى منعقد شده، مطالعه فرمائید.
دورى از افراط و تفریط در امور مادى و معنوى؛
۱. اى عزیزان من! از افراط و تفریط در تمام امور باید بپرهیزید تا بتوانید در هر مقصدى مقضى المرام باشید.
۲. اى عزیزان من! خواب را به قدرى که احتیاج به آن دارید بنمائید؛ نه بیدارى زیاد بکشید که از تمام امور شایسته اخروى و یا دنیوى بمانید و نه زیاد بخوابید که از مهم (مقصود) باز مانید، بلکه بر طبق نظرى که خداوند به وسیله سفرایش معین فرموده عمل نمائید.
اخلاص در اعمال و عبودیت الهى؛
۱. اى عزیزان من! در عبادات مقید باشید به کیف آن، نه کم.
۲. اى عزیزان من! اخلاص در اعمال را باید در پیشانى هر عملى قرار دهید.
۳. اى عزیزان من! هر عمل عبادى که انجام مى دهید توجه داشته باشید چه مى گوئید [و] با که سخن مى گوئید.
دورى از دنیا و هواپرستى؛
۱. اى عزیزان من! کوشش بى جا براى دنیا مکنید که به غیر روزى خود نتوانید رسید.
۲. اى عزیزان من! غم و غصه دنیا را به خود راه ندهید که زیان دارَیْن است.
۳. اى عزیزان من! از هوا پرستى کناره گیرید تا همه چیز به شما داده شود.
پیروى از انبیاء و اولیا الهى
۱. اى عزیزان من! چون به این
اندیشه پا فشارى نمودید و به قدر استعداد خود به خدا آشنائى پیدا نمودید،
خواهید فهمید (در هر اندازه از معرفت خدا باشید) بالاتر از شما باید موجود
باشد (زیرا درک مى کنید مطالبى را، ولى بطور ناقص، یا آنکه چیزى را درک
مى کنید و چیزى را نمى دانید) تا نواقص و ندانسته هایتان را به شما بگوید،
خداوند هم طبیبى کامل و آشنائى مقرب را در میان خلائق گذارده تا رفع امراض و
دردهاى بشر را بنماید تا کسى نگوید نمى دانستم. آنها کیانند؟ انبیاى گرام
و اولیاى عظام (ع) وابستگان به حق یا به منبع وحى [مى باشند].
خداشناسى؛
